Ilayda
New member
Kürenin Kaç Tane Eğri Yüzü Vardır?
Selam dostlar,
Bugün size biraz farklı bir şey anlatmak istiyorum. Bir soru var ya hani, basit gibi görünen ama içinde koca bir hayat dersi gizli olan: “Kürenin kaç tane eğri yüzü vardır?” Matematikte cevabı bellidir elbette; küre tek bir yüzeyden oluşur. Ama hayat öyle mi? İnsanlar, duygular, ilişkiler… Onların da kendi “eğri yüzleri” vardır, kimi pürüzsüz, kimi karmaşık, kimi de tam bir bilinmezlik küresi gibi.
İşte bu hikâye, o sorunun cevabını arayan iki insanın hikâyesi.
Biri çözüm odaklı, mantığın pusulasıyla yürüyen bir adam: Mert.
Diğeri kalbin ritmini duyan, sezgileriyle yön bulan bir kadın: Elif.
Ve ikisi de bir gün, bir forum başlığında tanıştılar: “Kürenin kaç tane eğri yüzü vardır?”
---
1. Bir Forumda Başlayan Sohbet
Elif, bir gece yarısı uyuyamadığında kendini forumda bulmuştu. Duygularını kelimelere dökmeyi seviyordu. O başlığı açarken aklında ne geometri ne de fizik vardı.
Sadece şunu yazdı:
> “Sizce kürenin kaç tane eğri yüzü vardır?
> Bana kalırsa bir değil. Çünkü insanın kalbi de bir küre gibi; tek yüzlü görünür ama içinde binlerce kırışıklık, binlerce yön vardır...”
Birkaç saat sonra, Mert cevap yazdı.
Cümleleri düzgün, düzenli, hesaplıydı.
> “Küre tek yüzeyden oluşur. Tanım gereği bir noktadan eşit uzaklıktaki noktalar kümesidir.
> Yani cevabı bir. Sadece bir.”
Elif hafifçe gülümsedi ekrana.
Matematiksel olarak haklıydı ama… bir şeyler eksikti.
İşte o eksikliği hissettiği anda hikâye başladı.
---
2. Mantığın ve Kalbin Kesişim Noktası
Elif ona cevap yazdı:
> “Peki ya o yüzeyin üstündeki yağmur damlaları? Her biri yüzeyi eğriltmiyor mu?
> Belki yüz tek ama hissi bin.”
Mert, satırları okurken kaşlarını çattı. Hayatı boyunca sayılarla düşünmüş, denklemlerle konuşmuştu.
Ama bu kadın, formülleri duygularla karıştırıyordu.
Yine de bir merak doğdu içinde.
Matematik, belirsizliği sevmezdi ama Elif’in cümleleri onu bilinmezliğe davet ediyordu.
O gece, Mert ilk defa bir sorunun tek cevabı olmayabileceğini düşündü.
---
3. Yüzeyin Altındaki Kırışıklık
Günler geçti. Forumda onlarca mesaj paylaştılar.
Birbirlerine denklem çözdüler, duygular anlattılar, bazen tartıştılar, bazen sustular.
Mert her tartışmanın sonunda bir sonuç beklerdi.
Elif ise her sessizliğin içinde bir anlam arardı.
Bir gece Elif şöyle yazdı:
> “Mert, sen hep çözüm arıyorsun. Ben bazen sadece anlaşılmak istiyorum.”
Mert dakikalarca baktı o cümleye.
Oysa o hep doğruyu bulduğunu sanmıştı.
Ama Elif’in dünyasında “doğru” bile bir duyguyla eğrilebiliyordu.
---
4. Kürenin İçine Bakmak
Bir gün Elif, Mert’e özel mesaj attı:
> “Küreyi sadece dışından mı inceliyorsun, yoksa içine de bakıyor musun?”
Mert cevap vermedi hemen.
O güne kadar küreyi sadece bir yüzey olarak görmüştü.
Ama Elif ona, o yüzeyin ardında kalan boşluğu, o boşluğun yankısını hissettirmişti.
Belki de insanın ruhu da öyleydi: içi dolu gibi duran ama aslında yankılarla dolu bir küre.
O günden sonra Mert’in yazdıkları değişti.
Artık cümlelerinin ucunda formüller değil, duygular vardı.
---
5. Eğrilerin Dansı
Bir akşam, forumda herkesin önünde Mert şöyle bir mesaj attı:
> “Elif, kürenin bir yüzü var ama sonsuz eğrisi.
> Tıpkı senin bir kalbin olup bin duygun olması gibi.”
Forumdakiler alkış emojileriyle doldurdu sayfayı.
Elif’in gözleri doldu.
Bir matematikçinin, bir duygunun içine bu kadar derin inebileceğini kim bilebilirdi ki?
Artık o soru, ikisi için sadece bir geometri problemi değil, hayatın anlamına dair bir metafordu.
Birlikte keşfettiler: İnsan ilişkileri de küre gibiydi; pürüzsüz görünür ama aslında her temas, her bakış, her söz, yüzeyde yeni bir eğrilik oluştururdu.
---
6. Kürenin Sırrı
Aylar sonra, forumda başka konular konuşulmaya başlandı.
Ama “Küre” başlığı hep yukarıda kaldı.
Çünkü orada yalnızca bir soru değil, bir dostluk, bir anlayış doğmuştu.
Elif son mesajında şöyle yazdı:
> “Kürenin kaç tane eğri yüzü vardır bilmem ama,
> seni tanıdıktan sonra öğrendim ki;
> insanın kalbinde sonsuz tane yüz var,
> ve hepsi başka birine dönebilir.”
Mert o mesajı okurken, birden fark etti:
Kürenin yüzü bir, evet.
Ama o yüz, her açıdan başka bir yansıma gösterir.
Tıpkı insan gibi…
Bir yüz, bin bakış.
Bir kalp, bin duygu.
Bir soru, bin cevap.
---
7. Forumdaşlara Not
Belki siz de hayatınızda bir “kürenin eğriliğini” yaşamışsınızdır.
Birini anlamaya çalışırken düz sandığınız bir yolun aslında ne kadar kıvrımlı olduğunu fark etmişsinizdir.
Belki birine kızarken onun içindeki boşluğu görememişsinizdir.
Belki de tıpkı Mert ve Elif gibi, bir sorudan yola çıkıp kendinizi bulmuşsunuzdur.
O yüzden soruyorum size, sevgili forumdaşlar:
Sizce kürenin kaç tane eğri yüzü vardır?
Ve siz, o yüzlerden hangisinde kendinizi görüyorsunuz?
---
*Belki de hepimiz bir küreyiz…
Birbirimize değdiğimiz her noktada biraz daha eğrilen, biraz daha insanlaşan…*
Selam dostlar,
Bugün size biraz farklı bir şey anlatmak istiyorum. Bir soru var ya hani, basit gibi görünen ama içinde koca bir hayat dersi gizli olan: “Kürenin kaç tane eğri yüzü vardır?” Matematikte cevabı bellidir elbette; küre tek bir yüzeyden oluşur. Ama hayat öyle mi? İnsanlar, duygular, ilişkiler… Onların da kendi “eğri yüzleri” vardır, kimi pürüzsüz, kimi karmaşık, kimi de tam bir bilinmezlik küresi gibi.
İşte bu hikâye, o sorunun cevabını arayan iki insanın hikâyesi.
Biri çözüm odaklı, mantığın pusulasıyla yürüyen bir adam: Mert.
Diğeri kalbin ritmini duyan, sezgileriyle yön bulan bir kadın: Elif.
Ve ikisi de bir gün, bir forum başlığında tanıştılar: “Kürenin kaç tane eğri yüzü vardır?”
---
1. Bir Forumda Başlayan Sohbet
Elif, bir gece yarısı uyuyamadığında kendini forumda bulmuştu. Duygularını kelimelere dökmeyi seviyordu. O başlığı açarken aklında ne geometri ne de fizik vardı.
Sadece şunu yazdı:
> “Sizce kürenin kaç tane eğri yüzü vardır?
> Bana kalırsa bir değil. Çünkü insanın kalbi de bir küre gibi; tek yüzlü görünür ama içinde binlerce kırışıklık, binlerce yön vardır...”
Birkaç saat sonra, Mert cevap yazdı.
Cümleleri düzgün, düzenli, hesaplıydı.
> “Küre tek yüzeyden oluşur. Tanım gereği bir noktadan eşit uzaklıktaki noktalar kümesidir.
> Yani cevabı bir. Sadece bir.”
Elif hafifçe gülümsedi ekrana.
Matematiksel olarak haklıydı ama… bir şeyler eksikti.
İşte o eksikliği hissettiği anda hikâye başladı.
---
2. Mantığın ve Kalbin Kesişim Noktası
Elif ona cevap yazdı:
> “Peki ya o yüzeyin üstündeki yağmur damlaları? Her biri yüzeyi eğriltmiyor mu?
> Belki yüz tek ama hissi bin.”
Mert, satırları okurken kaşlarını çattı. Hayatı boyunca sayılarla düşünmüş, denklemlerle konuşmuştu.
Ama bu kadın, formülleri duygularla karıştırıyordu.
Yine de bir merak doğdu içinde.
Matematik, belirsizliği sevmezdi ama Elif’in cümleleri onu bilinmezliğe davet ediyordu.
O gece, Mert ilk defa bir sorunun tek cevabı olmayabileceğini düşündü.
---
3. Yüzeyin Altındaki Kırışıklık
Günler geçti. Forumda onlarca mesaj paylaştılar.
Birbirlerine denklem çözdüler, duygular anlattılar, bazen tartıştılar, bazen sustular.
Mert her tartışmanın sonunda bir sonuç beklerdi.
Elif ise her sessizliğin içinde bir anlam arardı.
Bir gece Elif şöyle yazdı:
> “Mert, sen hep çözüm arıyorsun. Ben bazen sadece anlaşılmak istiyorum.”
Mert dakikalarca baktı o cümleye.
Oysa o hep doğruyu bulduğunu sanmıştı.
Ama Elif’in dünyasında “doğru” bile bir duyguyla eğrilebiliyordu.
---
4. Kürenin İçine Bakmak
Bir gün Elif, Mert’e özel mesaj attı:
> “Küreyi sadece dışından mı inceliyorsun, yoksa içine de bakıyor musun?”
Mert cevap vermedi hemen.
O güne kadar küreyi sadece bir yüzey olarak görmüştü.
Ama Elif ona, o yüzeyin ardında kalan boşluğu, o boşluğun yankısını hissettirmişti.
Belki de insanın ruhu da öyleydi: içi dolu gibi duran ama aslında yankılarla dolu bir küre.
O günden sonra Mert’in yazdıkları değişti.
Artık cümlelerinin ucunda formüller değil, duygular vardı.
---
5. Eğrilerin Dansı
Bir akşam, forumda herkesin önünde Mert şöyle bir mesaj attı:
> “Elif, kürenin bir yüzü var ama sonsuz eğrisi.
> Tıpkı senin bir kalbin olup bin duygun olması gibi.”
Forumdakiler alkış emojileriyle doldurdu sayfayı.
Elif’in gözleri doldu.
Bir matematikçinin, bir duygunun içine bu kadar derin inebileceğini kim bilebilirdi ki?
Artık o soru, ikisi için sadece bir geometri problemi değil, hayatın anlamına dair bir metafordu.
Birlikte keşfettiler: İnsan ilişkileri de küre gibiydi; pürüzsüz görünür ama aslında her temas, her bakış, her söz, yüzeyde yeni bir eğrilik oluştururdu.
---
6. Kürenin Sırrı
Aylar sonra, forumda başka konular konuşulmaya başlandı.
Ama “Küre” başlığı hep yukarıda kaldı.
Çünkü orada yalnızca bir soru değil, bir dostluk, bir anlayış doğmuştu.
Elif son mesajında şöyle yazdı:
> “Kürenin kaç tane eğri yüzü vardır bilmem ama,
> seni tanıdıktan sonra öğrendim ki;
> insanın kalbinde sonsuz tane yüz var,
> ve hepsi başka birine dönebilir.”
Mert o mesajı okurken, birden fark etti:
Kürenin yüzü bir, evet.
Ama o yüz, her açıdan başka bir yansıma gösterir.
Tıpkı insan gibi…
Bir yüz, bin bakış.
Bir kalp, bin duygu.
Bir soru, bin cevap.
---
7. Forumdaşlara Not
Belki siz de hayatınızda bir “kürenin eğriliğini” yaşamışsınızdır.
Birini anlamaya çalışırken düz sandığınız bir yolun aslında ne kadar kıvrımlı olduğunu fark etmişsinizdir.
Belki birine kızarken onun içindeki boşluğu görememişsinizdir.
Belki de tıpkı Mert ve Elif gibi, bir sorudan yola çıkıp kendinizi bulmuşsunuzdur.
O yüzden soruyorum size, sevgili forumdaşlar:
Sizce kürenin kaç tane eğri yüzü vardır?
Ve siz, o yüzlerden hangisinde kendinizi görüyorsunuz?
---
*Belki de hepimiz bir küreyiz…
Birbirimize değdiğimiz her noktada biraz daha eğrilen, biraz daha insanlaşan…*