Kan emici bir bela olan sivrisinekler, her yıl yüz milyonlarca insana hastalıkların yayılmasından sorumludur. Doğru?
Evet, diyor böcek bilimci Lawrence Reeves, ancak sivrisineklerin esas olarak kanla değil bitki şekerleriyle beslendikleri de doğrudur. Yalnızca dişi sivrisinekler kan tüketirler ve yalnızca üreme döngülerini tamamlamak için ihtiyaç duyduklarında kan tüketirler. Ayrıca bazılarının arılar gibi polen taşıyıcı olarak görev yaparak bitkilerin meyve, tohum ve daha fazla genç bitki üretmesine olanak sağlaması da mümkündür.
Sonuç olarak sivrisinekler hakkında kötü bir üne sahip olsalar da, ne kadar çeşitli oldukları ve onlar hakkında ne kadar çok şey bilmediğimiz göz önüne alındığında gerçek muhtemelen çok daha karmaşıktır.
Kosta Rika sivrisineğinin makro görüntüsü, Psorophora cilipes.
“[Mosquitoes are] lisansüstü öğrencilerinin ev sahipliği yaptığı OEB Seminer Dizisi kapsamında geçen hafta konuşan Florida Üniversitesi Florida Tıbbi Entomoloji Laboratuvarı'nda yardımcı doçent olan Reeves, “Bu oldukça tanımlanamaz, karanlık böcek sizi ısırıyor ve kaşındırıyor” dedi. Organizma ve Evrimsel Biyoloji Bölümü'nde. “Laboratuvarımda sivrisinekleri hem morfolojilerini hem de diğer organizmalarla etkileşimlerini görselleştirmeye çalışıyoruz.”
Reeves, sivrisineklerin en çabuk tanınan böceklerden biri olmasına rağmen, bilim adamlarının onların vücutları, yaşam alanları, alışkanlıkları ve çevreleri üzerindeki etkileri hakkında anlamadığı pek çok şey olduğunu öne sürüyor. Laboratuar çalışmalarının büyük bir kısmı, küresel olarak var olan 3.700'den fazla sivrisinek türünün çoğunun fotoğraflanmasını ve belgelenmesini içeriyor.
“Sivrisineklerin neye benzediğini görselleştirmemize yardımcı olacak bu görüntüleri yaratmaya çalışıyoruz. Reeves, sunum boyunca böceklerin yüksek çözünürlüklü, ayrıntılı görüntülerini gösterirken, “Elbette çok küçük böcekler, bu yüzden çok fazla sorun yaşıyoruz” dedi. Birisi fotoğrafçılık stratejisini sorduğunda, “Onları yere indirmeye çalışırken sık sık elimle onları takip ediyorum” demesi izleyicilerin kahkahalarına neden oldu.
Fotoğraf ve videografinin bu kadar önemli olmasının nedenlerinden biri de Reeves'in sivrisineklerin çeşitliliğini, özellikle de görünüşleri ve davranışları açısından iletişim kurmasına yardımcı olmalarıdır.
Bazı tahminler sivrisineklerin 217 milyon yıldır var olduğunu öne sürüyor; ABD ve Kanada'da yaklaşık 200 tür bulunurken, yalnızca Florida yaklaşık 90 türe ev sahipliği yapıyor.
Vücutlarına göre uzun bacaklara, çıkıntılı bir hortuma ve tüm vücutlarını kaplayan pullara sahip olma eğilimindedirler. Ancak oradan ayrılmaya başlarlar. Birçok farklı boyutta gelirler. Bazıları çevrelerinin doğal rengini alır; diğerleri daha “gösterişli ve karizmatik”.
Aedes albopictus sık sık yaygın sivrisinek olarak düşündüğümüz türdür. Bu, “insanları ısırmayı seven” ve Zika ve diğer hastalıkları bulaştıran, yerli olmayan bir tür.
Ancak tüm sivrisinekler insanlar için tehlikeli değildir. Almak Toxorhynchites rutilus, örneğin: ABD'deki en büyük sivrisinektir, ancak nektar yer, asla kan yemez. Ayrıca diğer sivrisineklerin larvalarını da yer.
Sivrisinek T larvasıoksorhynchites purpureus Brezilya'dan başka bir sivrisineğin larvasını yiyor.
Reeves, “Sivrisineklerin büyük bir hayranı değilseniz korkutucu görünebilir, ancak bu yararlı bir sivrisinek ve bence çoğu insanın evinde olmasını isteyeceği bir sivrisinek” dedi.
Sivrisinekler yumurta bırakır. Bazıları onları koruyor; bazıları bacaklarının üzerinde onlarla birlikte uçuyor; diğerleri yumurtaları vücutlarından, yumurtadan çıkıp larva haline gelecekleri sulu yaşam alanlarına fırlatırlar. Yengeç deliklerinin diplerinde, palmiye dallarında, kakao kabuklarında, kırık bambu bitki kütüklerinde, eski lastiklerde, saksılarda, suyun toplandığı her yerde bulunurlar.
Uyarlanabilir yaratıklar daha sonra bir kelebeğin krizalitine benzer şekilde pupa aşamasına girer. Sivrisinek pupa derisinden dışarı çıktığında, en iyi hayatını yaşamak için uçup gitmeden önce dış iskeletinin sertleşmesine izin verir.
Reeves konuşması sırasında bazı şaşırtıcı gerçeklerin altını çizdi. Kanla beslenen sivrisinek türlerinin çoğu, hangi hayvanla beslendikleri konusunda oldukça uzmanlaşmıştır. Bazıları farelerle, diğerleri kuşlarla, deniz ayıları, timsahlar, solucanlar ve balıklarla beslenir. Bir tür o kadar uzmanlaşmıştır ki yalnızca belirli bir kurbağa türünün burun deliğini ısırır.
Reeves, ekibinin çektiği bazı yüksek çözünürlüklü fotoğraflarda, sivrisineklerin çeşitli bitkilerle beslenmekten dolayı polenlerle kaplandıklarını sıklıkla fark ettiklerini söyledi. Tozlayıcı olarak rol oynamaları mümkün mü? Bu, sivrisinekleri araştırmaya devam etme ihtiyacını ve onların çevreleri ve genel olarak ekosistem üzerindeki etkilerini vurgulayan alanlardan biridir.
“Onlar çiçekleri ziyaret eden, nektarla beslenen böceklerdir. Reeves, “Sivrisinekler ve onların tozlaşmadaki potansiyel önemi hakkında yeterince bilgimiz yok ancak bu, önümüzdeki yıllarda hakkında daha fazla şey öğreneceğimizi umuyoruz” dedi.
Sunumunun sonunda sivrisineklerin nasıl beslendiği, Reeves'in laboratuvarının fotoğrafçılığa nasıl yaklaştığı, sivrisineklerin diğer hayvanlar için toksik olabilecek ortamlarda nasıl hayatta kaldığı gibi sorularla eller havaya kalktı. Örneğin, bazı türler yumurtalarını diğer böcekleri ve organizmaları yakalayıp besleyen etçil sürahi bitkilerinin suyuna bırakacak şekilde uyarlanmıştır. Larvaları neden öldürüp yemedikleri bir sırdır.
“Sivrisineklerin bu kadar çeşitli ve güzel olabileceğine dair hiçbir fikrim yoktu. Bana göre sivrisinekler iğrençtir,” dedi Srivastava Laboratuvarı'nda OEB'de araştırma görevlisi olan Marcela Bolaños. “Dürüst olmak gerekirse bugün bu hayvanlar hakkında çok şey öğrendim.”
Evet, diyor böcek bilimci Lawrence Reeves, ancak sivrisineklerin esas olarak kanla değil bitki şekerleriyle beslendikleri de doğrudur. Yalnızca dişi sivrisinekler kan tüketirler ve yalnızca üreme döngülerini tamamlamak için ihtiyaç duyduklarında kan tüketirler. Ayrıca bazılarının arılar gibi polen taşıyıcı olarak görev yaparak bitkilerin meyve, tohum ve daha fazla genç bitki üretmesine olanak sağlaması da mümkündür.
Sonuç olarak sivrisinekler hakkında kötü bir üne sahip olsalar da, ne kadar çeşitli oldukları ve onlar hakkında ne kadar çok şey bilmediğimiz göz önüne alındığında gerçek muhtemelen çok daha karmaşıktır.
Kosta Rika sivrisineğinin makro görüntüsü, Psorophora cilipes.
“[Mosquitoes are] lisansüstü öğrencilerinin ev sahipliği yaptığı OEB Seminer Dizisi kapsamında geçen hafta konuşan Florida Üniversitesi Florida Tıbbi Entomoloji Laboratuvarı'nda yardımcı doçent olan Reeves, “Bu oldukça tanımlanamaz, karanlık böcek sizi ısırıyor ve kaşındırıyor” dedi. Organizma ve Evrimsel Biyoloji Bölümü'nde. “Laboratuvarımda sivrisinekleri hem morfolojilerini hem de diğer organizmalarla etkileşimlerini görselleştirmeye çalışıyoruz.”
Reeves, sivrisineklerin en çabuk tanınan böceklerden biri olmasına rağmen, bilim adamlarının onların vücutları, yaşam alanları, alışkanlıkları ve çevreleri üzerindeki etkileri hakkında anlamadığı pek çok şey olduğunu öne sürüyor. Laboratuar çalışmalarının büyük bir kısmı, küresel olarak var olan 3.700'den fazla sivrisinek türünün çoğunun fotoğraflanmasını ve belgelenmesini içeriyor.
“Sivrisineklerin neye benzediğini görselleştirmemize yardımcı olacak bu görüntüleri yaratmaya çalışıyoruz. Reeves, sunum boyunca böceklerin yüksek çözünürlüklü, ayrıntılı görüntülerini gösterirken, “Elbette çok küçük böcekler, bu yüzden çok fazla sorun yaşıyoruz” dedi. Birisi fotoğrafçılık stratejisini sorduğunda, “Onları yere indirmeye çalışırken sık sık elimle onları takip ediyorum” demesi izleyicilerin kahkahalarına neden oldu.
Fotoğraf ve videografinin bu kadar önemli olmasının nedenlerinden biri de Reeves'in sivrisineklerin çeşitliliğini, özellikle de görünüşleri ve davranışları açısından iletişim kurmasına yardımcı olmalarıdır.
Bazı tahminler sivrisineklerin 217 milyon yıldır var olduğunu öne sürüyor; ABD ve Kanada'da yaklaşık 200 tür bulunurken, yalnızca Florida yaklaşık 90 türe ev sahipliği yapıyor.
Vücutlarına göre uzun bacaklara, çıkıntılı bir hortuma ve tüm vücutlarını kaplayan pullara sahip olma eğilimindedirler. Ancak oradan ayrılmaya başlarlar. Birçok farklı boyutta gelirler. Bazıları çevrelerinin doğal rengini alır; diğerleri daha “gösterişli ve karizmatik”.
Aedes albopictus sık sık yaygın sivrisinek olarak düşündüğümüz türdür. Bu, “insanları ısırmayı seven” ve Zika ve diğer hastalıkları bulaştıran, yerli olmayan bir tür.
Ancak tüm sivrisinekler insanlar için tehlikeli değildir. Almak Toxorhynchites rutilus, örneğin: ABD'deki en büyük sivrisinektir, ancak nektar yer, asla kan yemez. Ayrıca diğer sivrisineklerin larvalarını da yer.
Sivrisinek T larvasıoksorhynchites purpureus Brezilya'dan başka bir sivrisineğin larvasını yiyor.
Reeves, “Sivrisineklerin büyük bir hayranı değilseniz korkutucu görünebilir, ancak bu yararlı bir sivrisinek ve bence çoğu insanın evinde olmasını isteyeceği bir sivrisinek” dedi.
Sivrisinekler yumurta bırakır. Bazıları onları koruyor; bazıları bacaklarının üzerinde onlarla birlikte uçuyor; diğerleri yumurtaları vücutlarından, yumurtadan çıkıp larva haline gelecekleri sulu yaşam alanlarına fırlatırlar. Yengeç deliklerinin diplerinde, palmiye dallarında, kakao kabuklarında, kırık bambu bitki kütüklerinde, eski lastiklerde, saksılarda, suyun toplandığı her yerde bulunurlar.
Uyarlanabilir yaratıklar daha sonra bir kelebeğin krizalitine benzer şekilde pupa aşamasına girer. Sivrisinek pupa derisinden dışarı çıktığında, en iyi hayatını yaşamak için uçup gitmeden önce dış iskeletinin sertleşmesine izin verir.
Reeves konuşması sırasında bazı şaşırtıcı gerçeklerin altını çizdi. Kanla beslenen sivrisinek türlerinin çoğu, hangi hayvanla beslendikleri konusunda oldukça uzmanlaşmıştır. Bazıları farelerle, diğerleri kuşlarla, deniz ayıları, timsahlar, solucanlar ve balıklarla beslenir. Bir tür o kadar uzmanlaşmıştır ki yalnızca belirli bir kurbağa türünün burun deliğini ısırır.
Reeves, ekibinin çektiği bazı yüksek çözünürlüklü fotoğraflarda, sivrisineklerin çeşitli bitkilerle beslenmekten dolayı polenlerle kaplandıklarını sıklıkla fark ettiklerini söyledi. Tozlayıcı olarak rol oynamaları mümkün mü? Bu, sivrisinekleri araştırmaya devam etme ihtiyacını ve onların çevreleri ve genel olarak ekosistem üzerindeki etkilerini vurgulayan alanlardan biridir.
“Onlar çiçekleri ziyaret eden, nektarla beslenen böceklerdir. Reeves, “Sivrisinekler ve onların tozlaşmadaki potansiyel önemi hakkında yeterince bilgimiz yok ancak bu, önümüzdeki yıllarda hakkında daha fazla şey öğreneceğimizi umuyoruz” dedi.
Sunumunun sonunda sivrisineklerin nasıl beslendiği, Reeves'in laboratuvarının fotoğrafçılığa nasıl yaklaştığı, sivrisineklerin diğer hayvanlar için toksik olabilecek ortamlarda nasıl hayatta kaldığı gibi sorularla eller havaya kalktı. Örneğin, bazı türler yumurtalarını diğer böcekleri ve organizmaları yakalayıp besleyen etçil sürahi bitkilerinin suyuna bırakacak şekilde uyarlanmıştır. Larvaları neden öldürüp yemedikleri bir sırdır.
“Sivrisineklerin bu kadar çeşitli ve güzel olabileceğine dair hiçbir fikrim yoktu. Bana göre sivrisinekler iğrençtir,” dedi Srivastava Laboratuvarı'nda OEB'de araştırma görevlisi olan Marcela Bolaños. “Dürüst olmak gerekirse bugün bu hayvanlar hakkında çok şey öğrendim.”